အစြဲအလမ္းတစ္ခုခု ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သူမ်ား ၊
လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား
ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု
. . .
သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိသလား ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ တကယ္ရွိေကာင္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ လူေတြက စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေၿပာေနႀကတာလည္း ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္နိဳင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကို သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိပါသည္ ဟုလာေၿပာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုခ်င္မွ ယံုမိမွာပါ။ သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္မရွိပါဟု ေၿပာလာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုမည္ မဟုတ္ပါ။ ဒီေလာကမွာ သိပၸံပညာႏွင့္ ရွင္းၿပ၍ မရေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္ ဟုကြ်န္ေတာ္ ယံုႀကည္ပါသည္။ ေသသြားၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိေကာင္း ရွိမည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္လက္ခံထားပါသည္။ ေသသြားၿပီးသူ ၿပန္၀င္စား တတ္သည္ ဆိုတာလည္း ၿဖစ္နိုဳင္ပါသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လူမ်ားၿပန္၀င္စား တာလားဟု အၿမဲ ငယ္ငယ္က ေတြးခဲ့ရပါသည္။ အဲဒီအေႀကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ ႀကံဳမွ ေသခ်ာ ေၿပာၿပပါ ဦးမည္။ လူ ့ၿပည္ဆိုတာ ရွိသလို နတ္ၿပည္ႏွင့္ ငရဲၿပည္ ဆိုတာလည္း ရွိေကာင္းရွိနိဳင္ပါသည္။ အဲဒီဟာေတြ အၿပင္ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြလည္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ အစြဲအလမ္းတစ္ခုခု ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သူမ်ား ၊ လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား ဟာ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အဲဒီ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာမွာ ေရာက္ေနသူမ်ားသည္ တခါတရံမွာ လူ ့ေလာကမွ တခိ်ဳ ့လူမ်ား ႏွင့္ ထူးဆန္စြာ ဆက္သြယ္လို ့ ရတတ္ပါသည္။ ဒီအရာအားလံုး သည္ ကြ်န္ေတာ္ ႀကားဖူးနား၀ႏွင့္ ထင္ၿမင္ခ်က္မ်ားသာ ၿဖစ္သည္ သိပၸံပညာ အေနႏွင့္ သက္ေသၿပ၍ ရေသာ အရာမ်ား မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာၿပမည့္ ရြာဦးေက်ာင္းမွ သရဲ တေစၦမ်ား အေႀကာင္းကို လည္း တကယ့္ အၿဖစ္မွန္ဟုလည္း ကြ်န္ေတာ္ မေၿပာလိုပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ သက္ေသလည္း မၿပနိဳင္ပါ။ မည္သူက ကြ်န္ေတာ့္အားေၿပာၿပသည္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာမၿပနိဳင္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ ထားေစလိုပါသည္။
( ယူကလစ္ပင္ႏွင့္ ေနထိုင္မေကာင္းၿဖစ္ေသာဆရာေတာ္ )
ရြာဦးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းမွာ အလြန္အရိ္ပ္ေကာင္းေသာ အပင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စိမ္းစိမ္းစုိစို ရွိလွပါသည္။ ေႏြရာသီ တြင္ပင္ အလြန္ အရိပ္ေကာင္း၍ ကေလးမ်ား အၿမဲ ေဆာ့ကစားရာ လူႀကီးမ်ား အၿမဲ စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုရာ ေနရာ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ အဲဒီအပင္မ်ားထဲမွ ယူကလစ္ပင္တစ္ပင္သည္ ေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ခုႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေပါက္ေနသည္ ။ အရြက္အကိုင္းမ်ား ေလတိုက္လွ်င္ အၿမဲ က်ိဳးက်သည္။ တေန ့တြင္ ဆရာေတာ္ တပါးသည္ အကိုင္းမ်ား က်ိဳးက်ေနသည္ကို ၿမင္ေသာ အခါ အနီးအနားတြင္ လူရွိပါက အႏ ၱရာယ္ ရွိနိဳင္သည့္ အတြက္ ယူကလစ္ပင္ႀကီးအား ခုတ္ပစ္ရန္ စီမံေတာ့သည္။ ခုတ္ေနစဥ္ အတြင္း အကိုင္းတစ္ခု က်ိဳးက်၍ ဆရာေတာ္သည္ ေၿခေထာက္ ပြန္းသြားသည္။ ” ဒီယူကလစ္ပင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ၿမန္ၿမန္ ခုတ္ပစ္တာေကာင္းတယ္ဟု ” လႊတ္ကနဲ ေအာ္ဟစ္ ေၿပာဆိုလိုက္မိသည္။ မ်ားမႀကာမီေန ့မ်ားမွာ ယူကလစ္ပင္ ခုတ္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေနထိုင္မေကာင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဗိုက္ကနာသလို ၀မ္းကလည္းသြားသည္။ ေဆးေသာက္ ေဆးကုသ ေသာ္လည္း မေပ်ာက္နိဳင္ပဲ ကုတင္ေပၚတြင္သာ တလဲွလွဲ ႏွင့္ေနေနရသည္။
တေန ့ ဆြမ္းစားအၿပီး စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုေနခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဆီသို ့ အၿပင္မွ အသက္ႀကီးႀကီး ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ လူတေယာက္ ၀င္လာၿပီး ေလွ်က္ထားသည္မွာ ” ဤဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ၿဖစ္ေနပါသလား ။ ၿဖစ္ေနလွ်င္ ၿဖစ္ရသည္မွာ ဆရာေတာ္သည္ အပင္တစ္ပင္အား အခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေဒါသထြက္၍ လုပ္လိုက္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေတာင္းပန္ၿပီး ေနရာအသစ္ေပးလိုက္လွ်င္ အဆင္ေၿပသြားမည္ ၿဖစ္ေႀကာင္း ” ေလွ်က္တင္ခဲ့သည္။ စကားေၿပာေနစဥ္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္သည္ တၿခားကိစၥ ေႀကာင့္ သတိ ေသခ်ာ မၿပဳမိလိုက္မိေပ ။ သတိထားမိေသာ အခါ ထိုလူႀကီးသည္ မရိွေတာ့ပါ ။ ဘယ္ကလည္း ဘယ္သူသိလည္း ေမးၿမန္းေသာအခါ ေက်ာင္းက မည္သူကမွ မသိ မေတြ ့မိေႀကာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားႀကသည္။
ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနေသာ ဆရာေတာ္သည္လည္း သက္သာ မလာပဲ တစ္ေန ့တစ္ၿခား ပို၍ ဆိုးလာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ဟုတ္ေသာ္လည္း အၿမတ္၊ မဟုတ္ေသာ္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ ဟုတြက္ခါ လူႀကီးေၿပာခဲ့ေသာ စကားကို သတိရ၍ လူႀကီး အႀကံၿပဳခ်က္အတိုင္း လုပ္ရန္ ဆံုးၿဖစ္လိုက္သည္ ။ ခုတ္ထားေသာ ယူကလစ္ပင္ ႀကီး အနားသြား၍ ေတာင္းပန္စကား ေၿပာႀကားေပးသည္ ။ “ဤယူကလစ္အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနခဲ့ေသာသူ၊ အပင္အား ခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္မိေသာ ဘုန္းႀကီးအား အၿပစ္မယူရန္ ၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို ႀကည့္၍ ဘုန္းႀကီးက ခုတ္ခဲ့တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ေဘးနားက သရက္ပင္အား သူကို အစားေပးပါေႀကာင္း ၊ သရက္ပင္တြင္ ေၿပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ရန္ ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သူမ်ားကို ေနာင္ ဒုကၡ မေပးရန္ ေတာင္းပန္ ” ေၿပာဆိုသည္။ ေနာက္ေန ့မ်ားမွ စ၍ ေနထိုင္မေကာင္းေသာ ဆရာေတာ္သည္ သိသိသာသာ အေၿခအေန တိုးတက္၍ ၿပန္ေကာင္းမြန္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ တုိက္ဆိုင္သြားတာလည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္မယ္။ တကယ္လည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္နိဳင္သည္ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ႀကားဘူးသည္မွာ အပင္ႀကီးမ်ားကို ခုတ္သည့္အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေတာအုပ္မ်ားကို ရွင္းေသာအခါမွာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သခ်ႋဳင္းကုန္းမ်ားကို ေရႊ ့ေၿပာင္းေသာ အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ နဂိုေနရာမ်ားတြင္ ရိွေကာင္း ရွိေနနိဳင္ေသာသူမ်ား ေနရာမေပ်ာက္ေအာင္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ အမ်က္မထြက္ေအာင္ သူတို ့အား ေနရာအသစ္ ေပးထားရပါသည္။ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေတာင္းရပါသည္။ ဤ အယူအဆြဲကို ယံုႀကည္သူမ်ားရွိသလို မယံုသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၿဖစ္ဖူးတာေလးေတြလည္း ရွိ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အား ေဆးကုသေပးေသာ ဆရာႀကံ ရွင္းၿပခဲ့သည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ေတာ့ ၊ မယံုတယံုေပမဲ့ အရွံဳးမရွိဟု တြက္ခါ အပင္မ်ား ခုတ္ခါနီးတိုင္း ခြင့္ေတာင္းတတ္သည့္ အက်င့္ စြဲေနပါသည္။
( က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားေပၚမွ မနန္းၿဖဴေစာ )
ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ တေန ့တြင္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ခရီး ထြက္ခဲ့ႀကသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ကိုရင္ႀကီး ေလးပါး ပါလာသည္ ။ ေတာင္ေပၚတက္စဥ္ လမ္းခုလတ္ တစ္ေနရာ၌ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ လမ္းေဘး ေက်ာက္တံုးမ်ားေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား အနားေရာက္လာေသာ အခါ အမ်ိဳးသမီးတို ့သည္ သူတို ့ႏွင့္ပါလာေသာ ေရကို ကပ္သည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား နားေနစဥ္ သူတို ့သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚသုိ ့ လိုက္ခဲ့ခ်င္ပါေႀကာင္း ၊ လမ္းတြင္ ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ေက်ာင္းတိုင္ဆရာေတာ္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ဘုရားအတူ လိုက္ဖူး ေစခ်င္ပါေသာ္လည္း မသင့္ေတာ္ေႀကာင္း မိန္းကေလးမ်ားအား ကိုယ့္လမ္းကိုသြားႀကတာ ပိုသင့္ေတာ္ေႀကာင္း ေၿပာႀကားၿပီး ေတာင္ေပၚသို ့ဆက္တက္ခဲ့ႀကသည္။
ဆရာေတာ္မ်ား ေတာင္ေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါ အံ့ႀသဖြယ္ရာ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ အရင္ေရာက္ႏွင့္သည္ကို ေတြ ့ရသည္။ ေမးၿမန္းႀကည့္ေသာ အခါ သူငယ္မေလးမ်ားသည္ သူတို ့လာေနႀကမို ့လို ့ ၿဖတ္လမ္းေတြ သိသၿဖင့္ အရင္ ေရာက္ႏွင့္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း မတင္မက် ေၿပာၿပသည္ ။ သူငယ္မေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားအား ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း လက္ခံ၍ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းေပးလိုက္သည္ ။ ေတာင္ေအာက္သို ့ ၿပန္ႀကြခါနီးတြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါး နားကပ္၍ “ေနာင္ ကံမကုန္လွ်င္ ၿပန္ဆံုလိုေႀကာင္း ႏွင့္ သူ ့နာမည္မွာ မႏွင္းၿဖဴေစာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ သူ ့အား သတိတရ လိုအပ္တာရွိလွ်င္ တမ္းတလိုက္ ေစခ်င္ေႀကာင္း ” ဦးခ်၍ ေရွာက္ထားခဲ့သည္။ တအံ့တႀသႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ၿပန္ႀကြခဲ့ႀကသည္။ အၿပန္လမ္းတြင္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ခဲ့သည္ ။ လမ္းခုလတ္တြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ေရပူေရေအး အႀကိမ္ႀကိမ္ ကပ္ခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္ – နဲနဲရွည္သြားၿပီ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မည္။ ကိုရင္ႀကီး ၊ မနန္းၿဖဴေစာ ၊ ယူကလစ္ပင္ မွ သရက္ပင္ေရာက္သြားေသာ သူ ၊ အၿပဳစားခံရေသာ ကိုရင္ေလး ၊ ဆရာေတာ္ ၿမင္ေတြ ့လိုက္ေသာ အရက္ၿမင့္ၿမင့္ အသားမဲမဲ သူ ၊ သေၿပပင္ေအာက္နားက ကိုရင္ေလး ေမြးထားေသာ သရဲေလး ႏွစ္ေကာင္ အေႀကာင္းမ်ား ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေၿပာၿပေတာ့မယ္ဗ်ာ ။ ကြ်န္ေတာ့္အား ေၿပာၿပသည့္ သူမ်ားသည္ ယံုႀကည္ေလာက္၍ ကြ်န္ေတာ္ အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ အၿဖစ္အပ်က္ မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္အစက ေၿပာခဲ့တာကို မေမ့ႀကပါႏွင့္ ၊ ဤ အရာမ်ားကို ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ မွတ္ထားေစလိုပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ www.ainmat.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား
ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု
. . .
သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိသလား ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ တကယ္ရွိေကာင္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ လူေတြက စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေၿပာေနႀကတာလည္း ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္နိဳင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကို သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိပါသည္ ဟုလာေၿပာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုခ်င္မွ ယံုမိမွာပါ။ သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္မရွိပါဟု ေၿပာလာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုမည္ မဟုတ္ပါ။ ဒီေလာကမွာ သိပၸံပညာႏွင့္ ရွင္းၿပ၍ မရေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္ ဟုကြ်န္ေတာ္ ယံုႀကည္ပါသည္။ ေသသြားၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိေကာင္း ရွိမည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္လက္ခံထားပါသည္။ ေသသြားၿပီးသူ ၿပန္၀င္စား တတ္သည္ ဆိုတာလည္း ၿဖစ္နိုဳင္ပါသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လူမ်ားၿပန္၀င္စား တာလားဟု အၿမဲ ငယ္ငယ္က ေတြးခဲ့ရပါသည္။ အဲဒီအေႀကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ ႀကံဳမွ ေသခ်ာ ေၿပာၿပပါ ဦးမည္။ လူ ့ၿပည္ဆိုတာ ရွိသလို နတ္ၿပည္ႏွင့္ ငရဲၿပည္ ဆိုတာလည္း ရွိေကာင္းရွိနိဳင္ပါသည္။ အဲဒီဟာေတြ အၿပင္ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြလည္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ အစြဲအလမ္းတစ္ခုခု ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သူမ်ား ၊ လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား ဟာ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အဲဒီ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာမွာ ေရာက္ေနသူမ်ားသည္ တခါတရံမွာ လူ ့ေလာကမွ တခိ်ဳ ့လူမ်ား ႏွင့္ ထူးဆန္စြာ ဆက္သြယ္လို ့ ရတတ္ပါသည္။ ဒီအရာအားလံုး သည္ ကြ်န္ေတာ္ ႀကားဖူးနား၀ႏွင့္ ထင္ၿမင္ခ်က္မ်ားသာ ၿဖစ္သည္ သိပၸံပညာ အေနႏွင့္ သက္ေသၿပ၍ ရေသာ အရာမ်ား မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာၿပမည့္ ရြာဦးေက်ာင္းမွ သရဲ တေစၦမ်ား အေႀကာင္းကို လည္း တကယ့္ အၿဖစ္မွန္ဟုလည္း ကြ်န္ေတာ္ မေၿပာလိုပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ သက္ေသလည္း မၿပနိဳင္ပါ။ မည္သူက ကြ်န္ေတာ့္အားေၿပာၿပသည္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာမၿပနိဳင္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ ထားေစလိုပါသည္။
( ယူကလစ္ပင္ႏွင့္ ေနထိုင္မေကာင္းၿဖစ္ေသာဆရာေတာ္ )
ရြာဦးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းမွာ အလြန္အရိ္ပ္ေကာင္းေသာ အပင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စိမ္းစိမ္းစုိစို ရွိလွပါသည္။ ေႏြရာသီ တြင္ပင္ အလြန္ အရိပ္ေကာင္း၍ ကေလးမ်ား အၿမဲ ေဆာ့ကစားရာ လူႀကီးမ်ား အၿမဲ စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုရာ ေနရာ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ အဲဒီအပင္မ်ားထဲမွ ယူကလစ္ပင္တစ္ပင္သည္ ေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ခုႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေပါက္ေနသည္ ။ အရြက္အကိုင္းမ်ား ေလတိုက္လွ်င္ အၿမဲ က်ိဳးက်သည္။ တေန ့တြင္ ဆရာေတာ္ တပါးသည္ အကိုင္းမ်ား က်ိဳးက်ေနသည္ကို ၿမင္ေသာ အခါ အနီးအနားတြင္ လူရွိပါက အႏ ၱရာယ္ ရွိနိဳင္သည့္ အတြက္ ယူကလစ္ပင္ႀကီးအား ခုတ္ပစ္ရန္ စီမံေတာ့သည္။ ခုတ္ေနစဥ္ အတြင္း အကိုင္းတစ္ခု က်ိဳးက်၍ ဆရာေတာ္သည္ ေၿခေထာက္ ပြန္းသြားသည္။ ” ဒီယူကလစ္ပင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ၿမန္ၿမန္ ခုတ္ပစ္တာေကာင္းတယ္ဟု ” လႊတ္ကနဲ ေအာ္ဟစ္ ေၿပာဆိုလိုက္မိသည္။ မ်ားမႀကာမီေန ့မ်ားမွာ ယူကလစ္ပင္ ခုတ္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေနထိုင္မေကာင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဗိုက္ကနာသလို ၀မ္းကလည္းသြားသည္။ ေဆးေသာက္ ေဆးကုသ ေသာ္လည္း မေပ်ာက္နိဳင္ပဲ ကုတင္ေပၚတြင္သာ တလဲွလွဲ ႏွင့္ေနေနရသည္။
တေန ့ ဆြမ္းစားအၿပီး စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုေနခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဆီသို ့ အၿပင္မွ အသက္ႀကီးႀကီး ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ လူတေယာက္ ၀င္လာၿပီး ေလွ်က္ထားသည္မွာ ” ဤဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ၿဖစ္ေနပါသလား ။ ၿဖစ္ေနလွ်င္ ၿဖစ္ရသည္မွာ ဆရာေတာ္သည္ အပင္တစ္ပင္အား အခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေဒါသထြက္၍ လုပ္လိုက္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေတာင္းပန္ၿပီး ေနရာအသစ္ေပးလိုက္လွ်င္ အဆင္ေၿပသြားမည္ ၿဖစ္ေႀကာင္း ” ေလွ်က္တင္ခဲ့သည္။ စကားေၿပာေနစဥ္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္သည္ တၿခားကိစၥ ေႀကာင့္ သတိ ေသခ်ာ မၿပဳမိလိုက္မိေပ ။ သတိထားမိေသာ အခါ ထိုလူႀကီးသည္ မရိွေတာ့ပါ ။ ဘယ္ကလည္း ဘယ္သူသိလည္း ေမးၿမန္းေသာအခါ ေက်ာင္းက မည္သူကမွ မသိ မေတြ ့မိေႀကာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားႀကသည္။
ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနေသာ ဆရာေတာ္သည္လည္း သက္သာ မလာပဲ တစ္ေန ့တစ္ၿခား ပို၍ ဆိုးလာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ဟုတ္ေသာ္လည္း အၿမတ္၊ မဟုတ္ေသာ္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ ဟုတြက္ခါ လူႀကီးေၿပာခဲ့ေသာ စကားကို သတိရ၍ လူႀကီး အႀကံၿပဳခ်က္အတိုင္း လုပ္ရန္ ဆံုးၿဖစ္လိုက္သည္ ။ ခုတ္ထားေသာ ယူကလစ္ပင္ ႀကီး အနားသြား၍ ေတာင္းပန္စကား ေၿပာႀကားေပးသည္ ။ “ဤယူကလစ္အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနခဲ့ေသာသူ၊ အပင္အား ခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္မိေသာ ဘုန္းႀကီးအား အၿပစ္မယူရန္ ၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို ႀကည့္၍ ဘုန္းႀကီးက ခုတ္ခဲ့တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ေဘးနားက သရက္ပင္အား သူကို အစားေပးပါေႀကာင္း ၊ သရက္ပင္တြင္ ေၿပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ရန္ ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သူမ်ားကို ေနာင္ ဒုကၡ မေပးရန္ ေတာင္းပန္ ” ေၿပာဆိုသည္။ ေနာက္ေန ့မ်ားမွ စ၍ ေနထိုင္မေကာင္းေသာ ဆရာေတာ္သည္ သိသိသာသာ အေၿခအေန တိုးတက္၍ ၿပန္ေကာင္းမြန္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ တုိက္ဆိုင္သြားတာလည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္မယ္။ တကယ္လည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္နိဳင္သည္ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ႀကားဘူးသည္မွာ အပင္ႀကီးမ်ားကို ခုတ္သည့္အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေတာအုပ္မ်ားကို ရွင္းေသာအခါမွာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သခ်ႋဳင္းကုန္းမ်ားကို ေရႊ ့ေၿပာင္းေသာ အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ နဂိုေနရာမ်ားတြင္ ရိွေကာင္း ရွိေနနိဳင္ေသာသူမ်ား ေနရာမေပ်ာက္ေအာင္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ အမ်က္မထြက္ေအာင္ သူတို ့အား ေနရာအသစ္ ေပးထားရပါသည္။ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေတာင္းရပါသည္။ ဤ အယူအဆြဲကို ယံုႀကည္သူမ်ားရွိသလို မယံုသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၿဖစ္ဖူးတာေလးေတြလည္း ရွိ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အား ေဆးကုသေပးေသာ ဆရာႀကံ ရွင္းၿပခဲ့သည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ေတာ့ ၊ မယံုတယံုေပမဲ့ အရွံဳးမရွိဟု တြက္ခါ အပင္မ်ား ခုတ္ခါနီးတိုင္း ခြင့္ေတာင္းတတ္သည့္ အက်င့္ စြဲေနပါသည္။
( က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားေပၚမွ မနန္းၿဖဴေစာ )
ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ တေန ့တြင္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ခရီး ထြက္ခဲ့ႀကသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ကိုရင္ႀကီး ေလးပါး ပါလာသည္ ။ ေတာင္ေပၚတက္စဥ္ လမ္းခုလတ္ တစ္ေနရာ၌ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ လမ္းေဘး ေက်ာက္တံုးမ်ားေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား အနားေရာက္လာေသာ အခါ အမ်ိဳးသမီးတို ့သည္ သူတို ့ႏွင့္ပါလာေသာ ေရကို ကပ္သည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား နားေနစဥ္ သူတို ့သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚသုိ ့ လိုက္ခဲ့ခ်င္ပါေႀကာင္း ၊ လမ္းတြင္ ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ေက်ာင္းတိုင္ဆရာေတာ္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ဘုရားအတူ လိုက္ဖူး ေစခ်င္ပါေသာ္လည္း မသင့္ေတာ္ေႀကာင္း မိန္းကေလးမ်ားအား ကိုယ့္လမ္းကိုသြားႀကတာ ပိုသင့္ေတာ္ေႀကာင္း ေၿပာႀကားၿပီး ေတာင္ေပၚသို ့ဆက္တက္ခဲ့ႀကသည္။
ဆရာေတာ္မ်ား ေတာင္ေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါ အံ့ႀသဖြယ္ရာ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ အရင္ေရာက္ႏွင့္သည္ကို ေတြ ့ရသည္။ ေမးၿမန္းႀကည့္ေသာ အခါ သူငယ္မေလးမ်ားသည္ သူတို ့လာေနႀကမို ့လို ့ ၿဖတ္လမ္းေတြ သိသၿဖင့္ အရင္ ေရာက္ႏွင့္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း မတင္မက် ေၿပာၿပသည္ ။ သူငယ္မေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားအား ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း လက္ခံ၍ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းေပးလိုက္သည္ ။ ေတာင္ေအာက္သို ့ ၿပန္ႀကြခါနီးတြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါး နားကပ္၍ “ေနာင္ ကံမကုန္လွ်င္ ၿပန္ဆံုလိုေႀကာင္း ႏွင့္ သူ ့နာမည္မွာ မႏွင္းၿဖဴေစာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ သူ ့အား သတိတရ လိုအပ္တာရွိလွ်င္ တမ္းတလိုက္ ေစခ်င္ေႀကာင္း ” ဦးခ်၍ ေရွာက္ထားခဲ့သည္။ တအံ့တႀသႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ၿပန္ႀကြခဲ့ႀကသည္။ အၿပန္လမ္းတြင္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ခဲ့သည္ ။ လမ္းခုလတ္တြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ေရပူေရေအး အႀကိမ္ႀကိမ္ ကပ္ခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္ – နဲနဲရွည္သြားၿပီ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မည္။ ကိုရင္ႀကီး ၊ မနန္းၿဖဴေစာ ၊ ယူကလစ္ပင္ မွ သရက္ပင္ေရာက္သြားေသာ သူ ၊ အၿပဳစားခံရေသာ ကိုရင္ေလး ၊ ဆရာေတာ္ ၿမင္ေတြ ့လိုက္ေသာ အရက္ၿမင့္ၿမင့္ အသားမဲမဲ သူ ၊ သေၿပပင္ေအာက္နားက ကိုရင္ေလး ေမြးထားေသာ သရဲေလး ႏွစ္ေကာင္ အေႀကာင္းမ်ား ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေၿပာၿပေတာ့မယ္ဗ်ာ ။ ကြ်န္ေတာ့္အား ေၿပာၿပသည့္ သူမ်ားသည္ ယံုႀကည္ေလာက္၍ ကြ်န္ေတာ္ အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ အၿဖစ္အပ်က္ မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္အစက ေၿပာခဲ့တာကို မေမ့ႀကပါႏွင့္ ၊ ဤ အရာမ်ားကို ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ မွတ္ထားေစလိုပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ www.ainmat.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment