ဒီေနရာမွာ တစ္ခုသတိထားရမွာက လူအမ်ားေျပာေနသလို အင္း၊ အိုင္ ၊ ခလဲ့၊ လက္ဖြဲ႕ ၊ ဂါထာ၊ မႏၲန္၊ ပီယ၊ ေဗဒင္ ယၾတာ ဆိုင္ရာေလာကီပညာရပ္ေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းေလ့လာလိုက္စားသူေတြဟာ ပုဂံအရည္ၾကီးေတြကေနဆင္းသက္တဲ့ ေတာေက်ာင္းရဟန္းေတြျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အဆိုပါ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ေတာေက်ာင္းရဟန္းေတြသာမက သာမန္ေက်ာင္းက ရဟန္းတခ်ိဳ႕ပါ ေလ့လာလိုက္စားျပီး ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္တဲ့သာတကေတြရွိပါတယ္။မင္းဆရာ ရဟန္းေတြလည္းပါ ပါတယ္။
အဝေခတ္လယ္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံေရးမတည္မျငိမ္ျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ေဒသ လုံျခဳံေရးအတြက္ ရဟန္းေတြက သာ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ ရဟန္းေတြကို သံဃာ့ရာဇာလို႕ ေခၚျပီး တကယ္လည္းဩဇာအာဏာၾကီးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို သံဃာ့ရာဇာေတြရဲ့ ေက်ာင္းေတြဟာ လက္ေဝွ႕ ၊ နဘန္း နဲ႕ ေလာကီပညာရပ္ဆိုင္ရာသင္ၾကားေရးေက်ာင္းေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုယူျပီး ေဆးမင္ေၾကာင္စတင္ေပၚေပါက္လာတာ အဝေခတ္ကတည္းကျဖစ္တယ္လို႕ခန္႕မွန္းၾကတာပါ။
ဒီလိုေက်ာင္းမ်ိဳးကို ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ပြဲေက်ာင္းလို႕ အမည္ေပး ေခၚေဝၚတာေတြ႕ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးျပန္လည္တည္ျငိမ္လာသည့္တိုင္ ေတာေက်ာင္းေတြႏွင့္ ေတာေက်ာင္းပညာရပ္ေတြကို ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ေနာက္ကြယ္ကေန အားေပးအားေျမႇာက္လုပ္တာမ်ိဳးရွိေနတဲ့အတြက္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္အထိ ပြဲေက်ာင္းေတြဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္လာပါတယ္။
ပုဂံအလြန္ အႏွစ္တစ္ရာအေျခေနဟာ ႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္တဲ့ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသတြင္း မင္းျမိဳင္ေတြအၾကား အာဏာလြန္ဆြဲတာေတြအျပင္ ျပည္ပရန္ ႏွင့္ ရွမ္းေတြအင္အားေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဒသတြင္းတည္ျငိမ္မႈမရွိပါ။ ညီအကို သားအဖ ၾကားလုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈေတြေၾကာင့္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးယုံၾကည္မႈ မရွိၾကပါ။ ဒီေတာ့ လုပ္ၾကံျပီး မင္းျဖစ္လာျပီဆိုတာနဲ႕ အရင္ဆုံးလုပ္ၾကတာက ရာဇပလႅင္ေပၚ ျမဲျမဲၾကာၾကာ ထိုင္ရဖို႕ အဓိကထားလုပ္ေဆာင္ၾကပါေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ လံုျခဳံေရးအရ ျမိဳ႕သစ္တည္တာတို႕ ျမိဳ႕ေျပာင္းတာတို႕လုပ္လာၾကတယ္။
မင္းေတြျမိဳ႕ေျပာင္းရာမွာ အေရးထားတဲ့အျခားအထိကအခ်က္ေတြကေတာ့
၁။ စားနပ္ရိကၡာဖူလုံဖို႕ရန္ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းရာအရပ္ ျဖစ္လိုျခင္း
၂။ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ့ အခ်က္အျခာက်ရာအရပ္ ျဖစ္လိုျခင္း
၃။ အေရးၾကဳံပါက ရန္သူကို ခုခံကာကြယ္ႏိုင္ရန္ သဘာဝတရားရဲ့ အားသာခ်က္က်ရာ အရပ္ ျဖစ္လိုျခင္း ( တစ္နည္းေျပာေတာ့ လုံးျခံုေရးအရ အားသာခ်က္ ရယူလိုျခင္း )
စတဲ့အခ်က္ေတြအေပၚအေျခခံျပီး ျမိဳ႕တည္ ျမိဳ႕ေျပာင္းလုပ္ၾကပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ မင္းဆိုတာက ျပည္သူမရွိဘဲ ရပ္တည္လို႕ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ ျမိဳ႕ေျပာင္းရာမွာ အမ်ားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူေတြရဲ့ သေဘာတူၾကည္ျဖဴမႈရွိဖို႕လိုပါတယ္။ ဒီေနရာ ဒီအရပ္ဟာ ငါ့အတြက္လံုျခဳံေရးအရ စိတ္မခ်ရလို႕ အျခားျမိဳ႕ကိုေျပာင္းမယ္ မင္းတို႕လိုက္ခဲ့ရမယ္ဆိုျပီး ေျပာင္းခိုင္းလို႕ကျဖင့္ ရဟန္းရွင္လူေတြက လိုက္နာမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒီေတာ့ မင္းႏွင့္ မင္းခစားေတြတိုင္ပင္ျပီး ေလာကီပညာ အတုအေယာင္ကို ဖန္တီးရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ အတုေယာင္ေလာကီပညာကို ဗ်ာဒိတ္ခန္းလို႕ေခၚတယ္။
ဗ်ာဒိတ္ခန္းထဲ အဓိကပါတဲ့အခ်က္ေတြကေတာ့
၁။ ဘုရင္ မင္းျမတ္သည္ ဘုရားအမ်ိဳး သက်သာကီ မ်ိဳးႏြယ္မွဆင္းသက္လို႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးျဖစ္သည္။
၂။ ဘုရင္ မင္းျမတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ဗ်ာဒိတ္ရမင္းျဖစ္သည္။
၃။ ျမိဳ႕ေျပာင္း ျမိဳ႕တည္ဖို႕ရာ ဟိုယခင္က ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ႂကြလာျပီး ဗ်ာဒိတ္ေပးသည္။
၄။ ဤသို႕ ျမိဳ႕ေျပာင္း ျမိဳ႕တည္ျခင္းမွာ သာသနာ့အက်ိဳး၊ ရဟန္းရွင္လူအက်ိဳး ႏွင့္ အမ်ားသတၱဝါ ေဘးကင္းရန္ကြာဖို႕ရာျဖစ္သည္။
၅။ သို႕ျဖစ္ပါ၍ ဗ်ာဒိတ္ရမင္း ဗ်ာဒိတ္ရေနရာ ေျပာင္းေရႊ႕ရာမွာ ၾကည္ျဖဴစြာနာခံ၍ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ရန္ အေရးၾကီးသည္။
အဲဒီအခ်က္ေတြကိုအေျခခံျပီး မင္းအလိုက် ဖန္တီးေပးရတဲ့ ဗ်ာဒိတ္ခန္းေတြဟာ ေလာကီပညာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာ ထပ္ျပီးေဆြးေႏြးဖို႕လိုမယ္မထင္ေတာ့ပါ။ သို႕ေပမယ့္ ေရွးကေရးခဲ့တဲ့ ဗ်ာဒိတ္ခန္းစာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး ၊ လူမႈေရး ႏွင့္ ေဒသဆိုင္ရာအခ်က္လက္ေတြေပးတဲ့အတြက္ အေရးပါတဲ့ ေရွးမွတ္တမ္းအျဖစ္ ရွိေနဆဲပါ။ ဗ်ာဒိတ္ခန္းေတြႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သမိုင္းသုေတသန ပညာရွင္ ဦးထြန္းလိႈင္ (ကေလာင္အမည္ ေရႊကိုင္းသား ) တစ္ျဖစ္လဲ ဦးဇင္း ဦးေသာဘိတ ရဲ့မွတ္ခ်က္ဟာ မွတ္သားဖြယ္ျဖစ္ပါတယ္။
" ကြၽႏု္ပ္တို႕၏ သေဘာမွာ ဗ်ာဒိတ္ခန္းမ်ားသည္ ျမန္မာရာဇဝင္ကို အရည္ေသြးတက္ေအာင္ သိဒိၶတင္ေပးျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသိဒိၶတင္ေပးမႈညည္ သမိုင္းက်က် မွတ္တမ္းတင္ခံႏိုင္လွ်င္ကား ေကာင္းပါ၏။ ထိုသို႕ မဟုတ္ပါက ျမန္မာရာဇဝင္၏ အရည္အေသြး ယုတ္ေလ်ာ့သိမ္ဖ်င္းသြားေအာင္ ျပဳလုပ္သည္ႏွင့္ တူေနမည္ကို စိုးရိမ္မိပါသည္" ဆိုျပီး မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တယ္။
၁၃၅၉ ခုႏွစ္မွာ ရွမ္းေတြဝင္လို႕ စစ္ကိုင္း ပ်က္စီးတယ္။ ၁၃၆၂ ႏွစ္မွာ ပင္းယကို ရွမ္းေတြထပ္ဝင္လို႕ ပ်က္စီးျပန္တယ္။ ရွမ္းေတြအင္းအားေကာင္းလာျပီး စစ္ကိုင္း ၊ ပင္းယ ျမိဳ႕ေတြကို ဝင္ေရာက္ဖ်က္စီးျပီးေနာက္မွာေတာ့ ျမန္မာေတြ အေတာ္ေလး အားနည္းသြားပါေတာ့တယ္။ အင္အား စုစည္းမႈဆိုတာထက္ မင္းျဖစ္ဖို႕ရာကိုသာ အဓိကထားတဲ့အတြက္ မင္းျပိဳင္ မင္းငယ္ေတြ အားျပိဳင္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ၁၃၄၆ ခုႏွစ္မွာ သတိုးမင္းဖ်ားနန္တက္တယ္။ မင္းျဖစ္လာျပီးေနာက္ လုံျခဳံမႈမရွိတဲ့ ပင္းယမွာ မေနလို႕တဲ့အခါ ျမိဳ႕သစ္တည္ဖို႕ ျမိဳ႕ေျပာင္းဖို႕ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
ပုဂံေခတ္အသုံးျပဳတဲ့ေလာကီပညာဟာ ေဗဒင္ ယၾတာ ၊ အခါေပး ၊ ျမိဳ႕တည္ နန္းတည္ရာမွာ အင္းခ် စတာေတြကသာ ပိုမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္။ အင္းျပားခ်တယ္ ေရႊအိုး ၊ ရတနာအိုးျမႇဳပ္တယ္ဆိုတာေျပာထားေပမယ့္ ဘယ္လိုအင္းမ်ိဳးဆိုတာေတာ့ ေက်ာက္စာထဲထည့္ေရးမယ္မဟုတ္ပါ။ အေသခ်ာေျပာႏိုင္ဖို႕ရာ က်န္စစ္သားနန္းေတာ္ရာေဟာင္းကို ရွာျပီးတူးၾကည့္တာမ်ိဳး လုပ္ႏိုင္ရင္ပိုေကာင္းပါမယ္။ လူစေတးတည္ဆိုရင္လည္း လူဦးေခါင္းခြံ လူ႐ိုး ရွာေတြ႕ဖို႕လိုပါတယ္။
အင္းဝေခတ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာေတြရဲ့ ေလာကီပညာ အင္း အိုင္ ခလဲ့ လက္ဖြဲ႕ ေဗဒင္ ယၾတာဆိုတာေတြဟာ နန္းတြင္းသုံးေလာကီပညာရပ္ တင္မေတာ့ဘဲ ရဟန္းရွင္လူ အေျခခံလူတန္းစားေတြအထိ ေရပန္းစားလာပါျပီ။ အတိတ္ နိမိတ္ တေဘာင္ စတာေတြကျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး ၊လူမႈေရးတို႕ကိုေဖာ္ျပေလ့ရွိတယ္။ တစ္နည္း လူအမ်ားနဲ႕ ပိုျပီးသက္ဆိုင္လာတဲ့အတြက္ နန္းေတာ္အသိုင္းဝိုင္းေတြမွာ ပိုျပီးလူၾကိဳက္မ်ားပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ တေဘာင္ ေကာက္ယူျပီး ေရွ႕ျဖစ္ေဟာတဲ့ အေလ့ထကိုအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူေတြ အထူးအေလးေပးေလ့ရွိတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ တေဘာင္ေတြဟာ လူထုအသံကိုထင္ဟပ္တဲ့အတြက္ အဲဒီေခတ္ ႏိုင္ငံေရး လူမႈေရးသုံးသပ္မႈေတြအတြက္ အေထာက္ကူျဖစ္ေစပါတယ္။
သတိုးမင္းဖ်ား ( ၁၃၆၄-၁၃၆၇) ဟာ ပထမဦးဆုံး စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ ရွိရာေရႊ႕ေျပာင္း နန္းစိုက္ရန္ သင့္၊ မသင့္ တေဘာင္နာေစတဲ့အခါ
' ထဘီေတာင္းေစ ၊ ေျခေကာင္းေစ ၊ တဘက္ခါးဆီး၊ ေခြၽးၾကီးတစ္ျဖာ ပန္းမသာ ' ဆိုျပီး တေဘာင္ေပၚတယ္။ တေဘာင္ရဲ့ အနက္မွာ ' စစ္မက္ေရးရာ ၾကဳံတဲ့အခါ အခြင့္မသာ၊ ဒါေၾကာင့္ ထီးနန္အာဏာ တည္ျမဲရန္စိတ္မခ် ' ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့မွ အင္းဝ အရပ္မွာ ျမိဳ႕သစ္တည္ရန္သင့္မသင့္ ဆိုျပီး တေဘာင္နာေစတဲ့အခါ
" ျပယာယ္သေလာ၊ ျပယ္သေလာ၊ ျပယာယ္သင္တိုင္း၊ ျမႏွင့္ ႏိႈင္းသည္၊ ေစာက်ိဳင္းပတ္စာ နယ္သေလာ၊ အေမြးတပံု အခြဆုံကိုရြယ္သေလာ " ဆိုျပီးတေဘာင္ထြက္ပါတယ္။ အလြယ္ေျပာေတာ့ ဒီတေဘာင္ဟာေကာင္းတဲ့သေဘာကိုေဆာင္တဲ့အတြက္ အဝျမိဳ႕ကိုစတည္ပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ သတိုးမင္းဖ်ား ( ၁၃၆၄-၁၃၆၇) ဟာ ပထမ အဝျမိဳ႕တည္မင္းျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
နန္းေတာ္တည္ေဆာက္စဥ္ ရွင္ဘုရင္က ယာယီတည္းနန္းနဲ႕ေနတဲ့အခါ စပါးၾကီးေျမႊေတြ႕တဲ့အခါ ဤျမစ္ဆုံဝ၌ ျပည္ၾကီးျဖစ္၍ သာသနာေတာ္၏ ထြန္းပရာ ျဖစ္လတံၱ႔ ၊ဤျပည္ၾကီးကို မွီ၍ အသက္ေမြးေသာ သူတို႕သည္လည္း ခ်မ္းသာစြာ ျဖစ္လတံၱ႔ ဆိုျပီး နိမိတ္ဖတ္ပါတယ္။
အခ်က္ေျခာက္ခ်က္ပါတဲ့ " သတိုးမင္းဖ်ား အိပ္မက္ခန္း " မင္းဆရာ ပတူၾကီး သဃၤရာဇာ ကိုနိမိတ္ဖတ္ေစတဲ့အခါမွာလည္း တူညီတဲ့ နိမိတ္ေကာင္းဘဲရပါတယ္။ဒီအိပ္မက္ကို ပထမေမာင္းေထာင္းဆရာေတာ္(ရွင္ညာဏ) လူထြက္ မင္းတိုင္ပင္အမတ္ၾကီး မဟာဓမၼသၾကၤန္ကျဖင့္ သုံးႏွစ္တစ္ၾကိမ္စည္ပင္ဝေျပာမယ္ဆိုျပီး နိမိတ္ဖတ္ျပန္ပါတယ္။ ဇာတာေတာ္ပံုရာဇဝင္ စာမ်က္ႏွာ ၆၀ ပါ အင္းဝျမိဳ႕တည္ဇာတာခြင္ အၫႊန္းမွာေတာ့ " ၇၂၆ ခု တေပါင္းလဆန္း (၆)ရက္ ၃ ေန႕အဝကို သတိုးမင္းဖ်ား သစ္ျမိဳ႕တည္သည္။ အတာ ၁၃၆၆ တာ၊ နကၡတ္ ၂၆ လုံး " ဆိုျပီးေတြ႕ရပါမယ္။
ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း အတြဲ(၉) စာမ်က္ႏွာ(၄၁၃)မွာေတာ့ " အင္းဝျမိဳ႕ကို ပထမတည္စဥ္က သတၱဳေၾကးနီျပား အင္း(၂) မိုက္ပတ္လည္ကို ေျမတြင္ အင္း(၁၀၀၀) ျမႇဳပ္ေစ၍ ေညာင္(၁၀၀၀)စိုက္သည္" ဆိုျပီးေတြ႕ရပါမယ္။ ခုလိုေလာကီပညာေတြကိုအားကိုးတၾကီးလုပ္ေပမယ့္ အဝျမိဳ႕တည္မင္းဟာ သုံးႏွစ္သာသာ သာထီးနန္စိုးစံသြားရတာကိုမွတ္သားဖြယ္ေတြ႕ရပါတယ္။
အဝထီးနန္းကို ၾတၽာဖ်ား က ၅စက္တင္ဘာ ၁၃၆၇ ခုႏွစ္မွာဆက္ခံတယ္။ ေယာက္ဖျဖစ္သူရဲ့ ထီးအ႐ိုက္အရာကိုဆက္ခံတာျဖစ္ေပမယ့္ နန္းသိမ္းျပီးေနာက္ ထုတ္ျပန္တဲ့ ၁၉ ဇြန္ ၁၃၆၈ ေန႕စြဲပါအမိန္႕ေတာ္မွာေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ဗ်ာဒိတ္ရမင္းအျဖစ္ သိဒိၶတင္ျပီး အမိန္႕ေတာ္ထုတ္သြားတာကို မွတ္သားဖြယ္ေတြ႕ရပါတယ္။ မဆီမဆိုင္ မင္းျဖစ္လာေပမယ့္ ငါလည္း ဗ်ာဒိတ္ရမင္းျဖစ္လို႕ အရင္မင္းထက္ေတာ့ မညံ့ဘူးလို႕ေျပာခ်င္တာျဖစ္တယ္။
No comments:
Post a Comment